Ζούμε
στην εποχή του τσιμέντου και της
πολυκατοικίας.
Ο
συγγραφέας μας μιλάει για τη ζωή των ανθρώπων στις
πολυκατοικίες.
Ο ίδιος ζει σε ένα δυάρι, το οποίο δεν
βλέπει
στον δρόμο, παρά μόνο στον ακάλυπτο.
Παρομοιάζει
τις σύγχρονες πολυκατοικίες με
καταστρώματα
καραβιών. Απέναντί του υπάρχει ένα
μπαλκονάκι
καλυμμένο με σύρμα, για να προστατεύει το
τρίχρονο
παιδάκι που ζει εκεί. Στην ουσία όμως το παιδί
είναι
φυλακισμένο και όχι προστατευμένο. Θέλει να
δραπετεύσει
από την μικρή του φυλακή, παρόλο που είναι
γεμάτη
παιχνίδια. Θέλει να δει τις γάτες που τριγυρίζουν
στον
ακάλυπτο, χωρίς εμπόδια. Έτσι, ο συγγραφέας
απορεί
γιατί να το κρατάνε κλειδωμένο.
Α. Μ. - ΣΤ2
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου