ΤΑΞΙΔΙ ΜΕ ΧΡΟΝΟΜΗΧΑΝΗ 1

Χτες καθώς σκούπιζα το δωμάτιό μου σκεφτόμουν τους συμμαθητές μου και το σχολείο. Όλα μου έλειπαν πολύ. Ακόμα και την Γεωγραφία νοστάλγησα. Τώρα με τον Κορωνοϊό είμαστε κλεισμένοι στο σπίτι. Ξαφνικά άρχισε να κουνιέται το πάτωμα. Έσπασε και σαν δίνη με   ρούφηξε μέσα του.

Ξαναβρέθηκα στο δωμάτιό μου μόνο που φορούσα ζεστά ρούχα,τις χνουδωτές  μου παντόφλες και κρατούσα μια κούπα με ζεστή σοκολάτα. Αναρωτήθηκα τι έκαναν όλα αυτά τον Μάρτιο. Όταν πήγα στο σαλόνι,  αντίκρισα ένα θεόρατο χριστουγεννιάτικο δέντρο. Αμέσως έτρεξα πίσω στο δωμάτιό μου και άρχισα να σκέφτομαι για το τί μου είχε συμβεί. Ένιωθα αγχωμένη. Τότε μου ήρθε μια ιδέα. Θα μπορούσα να αλλάξω... Όμως τι να αλλάξω; Μήπως τους βαθμούς μου; Μήπως τους φίλους μου; Δεν είμαι τόσο σίγουρη. Τι με ενοχλεί περισσότερο; Αυτό που με ενοχλούσε πιο πολύ εκείνη την χρονική περίοδο ήταν ο Κορωνοϊός, οπότε αυτόν θα αλλάξω.

Πήρα τηλέφωνο όλους μου τους φίλους και όλοι μαζί αγοράσαμε μάσκες, αντισηπτικά και ειδοποιήσαμε φίλους και γνωστούς να μείνουν σπίτι και να τηρούν τα μέτρα προστασίας­­­, καθώς ο Κορωνοϊός θα ερχόταν σύντομα στην Ελλάδα. Ενημερώσαμε νοσοκομεία και ιατρεία για να είναι έτοιμα.

Τότε με ξύπνησε η φωνή της μαμάς : «Αν δεν σηκωθείς αμέσως, θα αργήσεις στο σχολείο» την άκουσα να λέει. Μόλις το άκουσα αυτό, σηκώθηκα χαρούμενη και ανακουφισμένη που κατάφερα και περιόρισα τον Κορωνοϊό και τώρα μπορώ να πάω στο σχολείο ξανά, όμως ποτέ δεν θα σταματήσω να παίρνω προφυλάξεις για όλους τους ιούς.

Α. Γ.- ΣΤ2