ΤΑΞΙΔΙ ΜΕ ΧΡΟΝΟΜΗΧΑΝΗ 4

   Ήταν ένα ανοιξιάτικο πρωινό. Έξω τα δέντρα έβγαζαν νέα φύλλα, τα πουλιά κελαηδούσαν στα κλαδιά και ο αέρας έφερνε τις μυρωδιές των λουλουδιών… Εγώ όμως ήμουν κλεισμένος στο σπίτι μου και συγκεκριμένα στο δωμάτιό μου.

   Έτσι όπως χάζευα το ταβάνι, ξαφνικά είδα μπροστά μου μία χρονομηχανή. Απόρησα από το πού μπήκε τόσο γρήγορα μία τόσο μεγάλη και βαριά χρονομηχανή. Ήταν σε σχήμα κύκλου με μία μεγάλη βάση από κάτω. Πέρασα από αυτόν τον κύκλο και εμφανίστηκα σε ένα στρατόπεδο. Βγήκα έξω με μεγάλη περιέργεια και τι να δω… τον Κολοκοτρώνη και είχαμε πολιορκήσει το κάστρο της Τριπολιτσάς. Μόλις τον είδα έπεσα στα πόδια του και του είπα: <<Καπετάνιο τιμή μου που σε βλέπω!>> ,εκείνος όμως μου είπε να σηκωθώ και ότι οι Έλληνες δεν προσκυνάνε μόνο οι Τούρκοι τους Πασάδες. Τον ρώτησα πότε θα τους χτυπήσουμε κι αυτός μου είπε αύριο κιόλας.

   Πέρασε η μέρα και είχαμε 23 Σεπτεμβρίου του 1821. Εμείς είχαμε εντολή να χτυπήσουμε το βράδυ για να μην το περιμένουν οι Τούρκοι. Ο Κολοκοτρώνης κατέβασε το χέρι του και ξεκινήσαμε. Είχα πολύ άγχος αλλά πίστευα σε εμένα. Εγώ θα περίμενα έξω να πάρω τα λάφυρα και τα πολεμοφόδια και το έκανα με επιτυχία! Τα έπαιρνα, τα πήγαινα στο στρατόπεδο και γύρναγα πάλι πίσω.

   Τα καταφέραμε και κερδίσαμε τους Τούρκους. Πήραμε το κάστρο, πολλά λάφυρα και πολεμοφόδια. Ξαφνικά είδα την χρονομηχανή, που σήμαινε τώρα ότι έπρεπε να φύγω. Πριν φύγω ο Κολοκοτρώνης μου είπε:<< Εσύ παλικάρι μου ,ορέ, ήσουν το πιο γρήγορο και σε ευχαριστώ για την αγάπη σου για την πατρίδα.>>, τον ευχαρίστησα και γύρισα σπίτι μου. Έζησα μία φανταστική εμπειρία.  

Σ. Μ.- ΣΤ2