4/5/2020, Νίκαια
Αγαπητέ μου
φιλέ Τζουζέπε
Ελπίζω να
είσαι καλά εσύ κι η οικογένεια σου. Εγώ είμαι καλά το ίδιο και η οικογένεια
μου. Έχω χάσει τον ρυθμό μου γιατί είμαι κλεισμένος στο σπίτι. Θα δεις όπως σου γράφω και
παρακάτω ότι έχουν αλλάξει πολλά πράγματα στην καθημερινότητα μου λόγω
καραντίνας.
Μένω σε ένα
διαμέρισμα στην Νικία όπως θυμάσαι. Οι περισσότερες ώρες μέσα εδώ δεν είναι και
τόσο δημιουργικές, γιατί περνώ αρκετό χρόνο μπροστά στον υπολογιστή και παίζω ηλεκτρονικά παιχνίδια με τους
φίλους μου. Έτσι, δεν καταλαβαίνω πως περνά ο καιρός και έχω βγει και από το
πρόγραμμα του να είμαι μαθητής.
Τις τελευταίες
μέρες ο εγκλεισμός έχει επηρέασε και τις σχέσεις μεταξύ των μελών της
οικογένειάς μου. Δηλαδή, δεν υπάρχει καμιά συνεννόηση με τους γονείς μου. Μας
έχει ''πειράξει'' η κλεισούρα. Δεν είναι καθόλου εύκολο να μένεις τόσες μέρες
μέσα στο σπίτι, να κάνεις τα ίδια πράγματα και να συζητάς τα ίδια θέματα με τα
ίδια πρόσωπα.
Η ποιο
δύσκολη στιγμή αυτής της καραντίνας ήταν όταν η μητέρα μου έπαθε ωτίτιδα!
Πέρασε μια εβδομάδα άσχημα ,όπως καταλαβαίνεις.
Δεν είχε τις ίδιες αντοχές, δεν μπορούσε να εργαστεί μέσω υπολογιστή, με
αποτέλεσμα να κουραστούμε πιο πολύ και
εμείς γιατί κάναμε οικιακές δουλείες που δεν είχα ξανακάνει ποτέ και δεν τις ήξερα.
Τελικά, κατάλαβα ότι το να είσαι εργαζόμενη και μητέρα και νοικοκυρά είναι πολύ
δύσκολο! Ευτυχώς τώρα είναι καλά.
Θα
αναρωτιέσαι αν βγαίνουμε έστω και για λίγο έξω από το σπίτι. Δυστυχώς η μόνη
μας έξοδος είναι για περπάτημα μια ώρα και όχι καθημερινά. Πρέπει να στείλουμε
μήνυμα, να φοράμε μάσκα και γάντια και να τηρούμε απόσταση 2 μέτρων ο ένας από
τον άλλον. Εμένα όταν μου δίνεται η ευκαιρία, σε αντίθεση με τον μικρό αδερφό
μου, βγαίνω για να βοηθήσω τους γονείς μου στα ψώνια. Μην φανταστείς ότι πάμε
σε μεγάλο σούπερ μάρκετ. Εδώ σε ένα συνοικιακό της γειτονιάς.
Τελικά, η καραντίνα μας έκανε να
σκεφτούμε καλύτερα κάποια πράγματα που θεωρούσαμε δεδομένα, όπως για παράδειγμα
το κομμάτι της υγιεινής, της υγείας μας. Να ξέρεις ότι χαίρομαι πολύ που σου
έγραψα και ότι θα χαρώ ακόμη περισσότερο να μάθω και άλλα νέα σου. Να προσέχεις
εσύ και η οικογένειά σου και όταν όλο αυτό τελειώσεις θα κανονίσουμε να
βρεθούμε.
Περιμένω νέα
σου,
Ο φίλος σου Σπύρος
Σ. Σ. - ΣΤ2
Αθήνα,
05 Μαϊου 2020
Αγαπημένη
μου Φραντζέσκα,
Διάβασα
το γράμμα σου και ειλικρινά κατάλαβα ότι οι ζωές μας δεν έχουν και πολύ μεγάλη
διαφορά. Καταλαβαίνω ότι στην χώρα σου δυστυχώς τα πράγματα είναι πολύ πιο
δύσκολα συγκριτικά με την Ελλάδα. Ωστόσο, κι εμείς περνάμε δύσκολα και μας
λείπει η καθημερινότητα που είχαμε πριν τον Κορονοϊό.
Βρίσκομαι
αποκλεισμένη στο σπίτι μου 42 ημέρες. Χθες μας ανακοίνωσαν ότι η καραντίνα
σταμάτησε και σταδιακά μπορούμε να ξεκινήσουμε με προσοχή να κάνουμε κάποιες
μετακινήσεις. Αν και πέρασα πολύ δύσκολα κλεισμένη σε ένα διαμέρισμα, χαίρομαι
που είμαστε υγιείς όλοι μας, δηλαδή εμείς και οι οικογένειες μας.
Όλο
αυτόν τον καιρό που βρισκόμουν στο σπίτι μου, έβγαινα στο μπαλκόνι και έβλεπα
την έρημη παιδική χαρά που βρίσκεται ακριβώς από κάτω. Μένω σε ένα διαμέρισμα
σε μία περιοχή που ονομάζεται Κορυδαλλός. Εύχομαι σύντομα όταν θα τελειώσει όλη
αυτή η ιστορία, να έρθεις στην Ελλάδα και να σε φιλοξενήσω. Θα χαρώ να σου
δείξω από κοντά την πόλη μου και να γνωρίσεις τους φίλους και την οικογένεια
μου.
Πραγματικά
εύχομαι να έρθει ο καιρός που θα έχω ξεχάσει την πρώτη ημέρα που μας
ανακοίνωσαν ότι θα είμαστε στην καραντίνα. Τα κρούσματα στην Ελλάδα αρχικά ήταν
πολύ λίγα και προέρχονταν κυρίως από ανθρώπους που είχαν επισκεφθεί κάποια άλλη
χώρα. Αργότερα όμως τα κρούσματα αυξήθηκαν και τότε μας ενημέρωσαν ότι για να
προστατευτούμε θα πρέπει να μείνουμε σπίτι μας. Αρχικά, όταν ξεκίνησε η
καραντίνα ένιωθα ότι ήμουν σε διακοπές. Αμέσως μόλις έκλεισαν τα σχολεία,
σταμάτησε η μητέρα μου να εργάζεται και ήμασταν για πρώτη φορά συνέχεια μαζί.
Ένιωθα ότι ζούσα τις καλύτερες ημέρες της ζωής μου!
Όταν
άρχισα να ακούω ειδήσεις, κατάλαβα ότι δεν ήταν διακοπές αλλά μία πολύ σοβαρή
παγκόσμια καταστροφή. Μέχρι στιγμής στην Ελλάδα έχουν καταγραφεί 146 θάνατοι
και 2.632 κρούσματα. Ξέρω ότι στη χώρα σου οι θάνατοι και τα κρούσματα είναι
περισσότερα αλλά η απώλεια έστω και μίας ανθρώπινης ζωής και ο πόνος που
επιφέρει δεν μπορεί να προσδιοριστεί με νούμερα και αναλογίες.
Τα
δημοτικά σχολεία λένε ότι θα ανοίξουν τον Ιούνιο. Τα σχολεία για τα μεγαλύτερα
παιδιά θα ανοίξουν πιο νωρίς. Δεν ξέω πώς θα κάνουμε μάθημα και τι μέτρα
προστασίας θα έχουμε. Ξέρω ότι δεν θα είναι η ίδια κατάσταση όπως πριν. Μάλλον
θα υπάρχουν περιορισμοί και θα φοράμε μάσκες. Προς το παρόν κάνουμε μάθημα μέσω
υπολογιστή. Για να είμαι ειλικρινής μου αρέσει γιατί εξασκούμε στην
πληροφορική. Ωστόσο, μου λείπει η φυσική παρουσία του δασκάλου μου και των
συμμαθητών μου. Κανένας υπολογιστής δεν μπορεί να τους αντικαταστήσει!
Οι
μέρες μου είναι σχεδόν παρόμοιες. Το πρωί ξυπνάω και περιποιούμαι τον εαυτό μου
βάζοντας κρέμα και ειδικά σαπούνια για το πρόσωπό μου. Στη συνέχεια, τρώω το
πρωινό μου και ανοίγω τον υπολογιστή για να κάνω τα μαθήματά μου. Η αλήθεια
είναι ότι, πριν τα ξεκινής, χρησιμοποιώ τον υπολογιστή για να δω βίντεο στο
ίντερνετ και με αυτόν τον τρόπο να περάσει η ώρα μου. Το μεσημέρι τρώω
μεσημεριανό με την οικογένεια μου και συζητάμε διάφορα θέματα που μας
προβληματίζουν. Το απόγευμα μιλάω με τους φίλους μου μέσω μίας εφαρμογής που
λέγεται viber
και πηγαίνω στην αυλή
για να δω το γατάκι μου και να παίξω μαζί του. Το βράδυ συνήθως βλέπω ταινίες
με την οικογένεια μου ή διαβάζω κάποια βιβλία που έχουμε. Κάπως έτσι τελειώνει
η ημέρα μου και κάπως έτσι ξεκινά η επόμενη.
Το
φετινό Πάσχα ήταν διαφορετικό από τα προηγούμενα. Δεν πήγα εκκλησία και δεν
ακολούθησα τον Επιτάφιο. Ωστόσο, ήμουν μαζί με την οικογένεια μου που
φροντίσαμε να διατηρήσουμε κάποια τουλάχιστον έθιμα. Βάψαμε αυγά και ψήσαμε
αρνί. Με αυτόν τον τρόπο κάπως καταλάβαμε την εορταστική αυτή περίοδο. Δεν μου
άρεσε αυτό το Πάσχα, αλλά μου έκανε εντύπωση που το βράδυ της Ανάστασης βγήκαμε
όλοι στα μπαλκόνια μας με τις λαμπάδες μας και φωνάζαμε «Χριστός Ανέστη».
Πολλές
φορές σκέφτομαι ότι κάποια πράγματα τα θεωρούσα δεδομένα και δεν έδινα
ιδιαίτερη σημασία. Εύχομαι όταν τελειώσει για όλο τον κόσμο η επιδημία αυτή να
τρέξω ελεύθερη και να παίξω ανέμελα με τους φίλους μου. Θέλω πίσω την ξενοιασιά και την ελευθερία μου. Θέλω να σταματήσουν οι άνθρωποι να φοβούνται και να είναι υγιείς. Ελπίζω
εμείς που ζήσαμε αυτήν την ιστορία να καταλάβουμε την αξία της ανθρώπινης ζωής
και να φροντίσουμε να την προστατέψουμε όταν μεγαλώσουμε. Όλα αυτά όμως θα
ήθελα να στα πω από κοντά αγαπημένη μου φίλη. Η πρόσκληση για την Ελλάδα ισχύει
και σε περιμένω όταν όλα θα έχουν τελειώσει. Νομίζω ότι σύντομα θα γίνει αυτό
και από κοντά να συζητήσουμε τις καταστάσεις που βιώσαμε.
Φιλιά πολλά,
Η φίλη σου Μαρία
Μ.Μ. - ΣΤ2
Αθήνα, 5 Μαΐου 2020
Αγαπημένε μου
φίλε Τζουζέπε,
Είμαι καλά και το ίδιο εύχομαι και σε εσένα.
Δυστυχώς είμαι και εγώ κλεισμένος στο σπίτι μου. Είναι το χειρότερο πράγμα! Βρίσκομαι
αποκλεισμένος στο σπίτι μου από τις 23 Μαρτίου, δηλαδή 42 ημέρες! Ευτυχώς εγώ, η οικογένειά μου και οι συγγενείς μου
είμαστε καλά.
Το σπίτι μου βρίσκεται κοντά στην πλατεία
Ελευθερίας. Είναι τριώροφο με κήπο, ταράτσα και μεγάλα μπαλκόνια. Εγώ έχω θέα
το σχολείο μου. Τώρα που δεν πάω σχολείο και δεν βλέπω τους φίλους μου το έχω μπροστά
μου κάθε μέρα!
Τα πράγματα στην Ελλάδα έγιναν αλλιώς. Ο
πρωθυπουργός μας πήρε τα μέτρα πολύ νωρίς, όταν εμφανίστηκε το πρώτο κρούσμα.
Φαντάσου ότι απαγόρευσε τα καρναβάλια! Στην αρχή τον κατηγορούσαμε αλλά μετά
καταλάβαμε πως αν δεν το είχε κάνει αυτό όλα θα ήταν αλλιώς!
Ναι, κι εγώ τις
Πρώτες ημέρες ήταν σαν διακοπές. Παιχνίδι, φαγητό, ύπνος και ξανά από
την αρχή!
Όπως σου είπα και παραπάνω, επειδή πήραμε πολύ
γρήγορα τα μέτρα δεν είχαμε πολλούς θανάτους και κρούσματα! Επίσης κάποιες
χώρες μας έδωσαν εύσημα για τα γρήγορα μέτρα που πήραμε!
Στην Ελλάδα τα σχολεία θα ανοίξουν στις 11 Μαΐου για
την 3η Λυκείου και στις 18 Μαΐου θα ανοίξει το Γυμνάσιο και οι 1η
και 2η Λυκείου. Επίσης τα Δημοτικά και τα Νηπιαγωγεία θα ανοίξουν
στις 1η Ιουνίου ( και αν!). Δεν ξέρω από πού το έχεις ακούσει,
πάντως τα σχολεία δεν έχουν ανοίξει ακόμη. Τα σχολεία θα ανοίξουν σταδιακά. Τα
παιδιά θα φοράνε μάσκες και θα χωρίσουν την τάξη στα 2! Πιστεύω πως δεν θα μας
αφήνουν να παίζουμε με τους φίλους μας και θα μας κρατάνε οι δάσκαλοι σε
απόσταση 2 μέτρων!
Εμείς δεν κάνουμε διαδικτυακό μάθημα. Μας στέλνει ο
δάσκαλος μας τα μαθήματα σε email,
του τα στέλνουμε λυμένα και εκείνος μας τα ξαναστέλνει αν χρειάζεται για
διόρθωση. Μου λείπουν οι δάσκαλοι μου, οι συμμαθητές μου και γενικά το σχολείο
σαν χώρος! Τουλάχιστον στο σχολείο έβλεπα τους συμμαθητές μου, τώρα όμως ούτε
αυτό δεν μπορώ να κάνω!!!
Κάθε μέρα κάνω τα ίδια και τα ίδια. Σηκώνομαι το
πρωί, διαβάζω τα μαθήματά της προηγούμενης ημέρας, κάνω τις εργασίες μου και
τις στέλνω στον δάσκαλό μου. Αργότερα αν έχει καλό καιρό, περπατάω στην ταράτσα
ή βγαίνω λίγο στον κήπο. Αν έχει κακό καιρό, παίζω στον υπολογιστή μου. Έχω 2
σαλιγκάρια του γλυκού νερού. Οπότε καταλαβαίνεις πως δεν μπορώ να παίξω μαζί
τους! Όλα τα παιχνίδια μου είναι για περισσότερα από 4 άτομα, ο μπαμπάς μου
δουλεύει όλη την ημέρα κι έτσι δεν μπορούμε να τα παίξουμε!
Το Πάσχα και μένα μου έκανε τρομερή εντύπωση! Εγώ
κανονικά θα πήγαινα στο χωριό μου, αλλά με τον Κορονοϊό, έμεινα σπίτι! Δεν
πήγαμε στις εκκλησίες, δεν ανάψαμε τις λαμπάδες με το Άγιο φως, αλλά βλέπαμε
την λειτουργία από την τηλεόραση! Για πρώτη φορά έκανα Πάσχα με όλους τους
συγγενείς μου, αλλά δεν ήταν το ίδιο όπως στο χωριό. Μεγαλύτερη εντύπωση μου
έκανε το ότι δεν πήγαμε στις εκκλησίες όπως πέρυσι!
Σκέφτομαι πως όλα θα είναι αλλιώς μέχρι το 2022.
Στην κανονική μας ζωή θα ξαναμπούμε το 2023. Θα ήθελα να επισκεφτώ μέρη της
Ελλάδας, όσα προλαβαίνω. Για παράδειγμα στα Ιωάννινα, σε ένα νησί του Ιονίου
Πελάγους και στην Νάξο. Πιστεύω πως μετά την πανδημία θα είμαστε όλοι πιο
επιφυλακτικοί και πιο συγκρατημένοι σε αγκαλιές, φιλιά και χειραψίες.
Περιμένω
με αγωνία το επόμενο σου γράμμα!!! Σου εύχομαι υγεία και δύναμη!!!
Με αγάπη,
Ο φίλος σου Στέλιος
Σ.Μ. - ΣΤ2
Ελλάδα, 21 Απριλίου
2020
Αγαπημένη μου φίλη,
Σε ευχαριστώ για το ενδιαφέρων σου . Είμαι καλά και το ίδιο
ελπίζω και για εσένα . Δυστυχώς και εγώ είμαι κλεισμένη στο σπίτι και συμφωνώ
μαζί σου , στο ότι είμαστε απομονωμένοι .
Εγώ είμαι περίπου δύο μήνες σε καραντίνα, διότι είχα σπάσει
και το πόδι μου, οπότε δεν πήγαινα
σχολείο. Ευτυχώς όμως και εγώ και όλη η οικογένειά μου είμαστε καλά . Θα ήθελα και εγώ να σου περιγράψω την
καινούρια μου καθημερινότητα στο σπίτι .
Εγώ μένω σε μονοκατοικία . Ξέρω ότι δεν σου έχω μιλήσει ποτέ
για το που μένω, οπότε θα το κάνω τώρα .
Μένω στην Νίκαια και από την αυλή μου βλέπω μία εκκλησία που είναι αφιερωμένη
στον Άγιο Φανούρη . Και εμείς, όπως και εσείς, μπήκαμε ξαφνικά σε καραντίνα .
Ξαφνικά κλειστήκαμε στο σπίτι και χάθηκαν οι βόλτες και όλα τα διασκεδαστικά
που κάναμε . Τα πράγματα στην Ελλάδα είναι καλύτερα από την Ιταλία, διότι
υπάρχουν αρκετά κρούσματα αλλά οι νεκροί είναι πολύ λιγότεροι .
Εγώ τις πρώτες μέρες δεν χαλάρωσα γιατί ξεκίνησα κατευθείαν
μαθήματα αγγλικών και γαλλικών από τον υπολογιστή . Μετά από λίγες μέρες άρχισαν
και οι εργασίες του σχολείου. Για να πω την αλήθεια η καθημερινότητά μου δεν
άλλαξε πολύ . Το πρωί διαβάζω , κάνω κάποια σημαντικά πράγματα , βοηθώ στις
δουλειές του σπιτιού και επίσης έχω βρει χρόνο για ένα χόμπι , την ζωγραφική .
Η κατάσταση στην Ελλάδα
για το αν θα ανοίξουν τα σχολεία είναι αρκετά μπερδεμένη. Αν ανοίξουν θα
είναι πιο διαφορετικά αλλά θα πρέπει να το αντιμετωπίσουμε με θετική ενέργεια .
Ναι , κάποια σχολεία θα ανοίξουν λόγο των εξετάσεων . Κυρίως τα λύκεια και στης
18 Μαΐου τα γυμνάσια . Όμως για να ανοίξουν θα πρέπει να τηρούνται οι
αποστάσεις και για να γίνει αυτό οι τάξεις θα χωρίζονται σε βάρδιες . Θεωρώ ότι
όλα τα παιδία θα χαρούν, αλλά λόγο της
κατάστασης θα πρέπει να τηρούνται τα μέτρα .
Δυστυχώς είμαστε όλοι στην ίδια κατάσταση με εσένα . Εμάς ο
δάσκαλός μας , μας στέλνει υλικό κάθε Τετάρτη και Κυριακή και έτσι κάνουμε
μάθημα . Το μόνο πράγμα που έκανα στο σχολείο και τώρα δεν το κάνω είναι να
παίζω και να περνάω χρόνο με τους φίλους μου.
Όπως σου είπα και πιο πριν δεν βαριέμαι τώρα στην καραντίνα
, διότι έχω βρει χρόνο για τον εαυτό μου . Ζωγραφίζω , κάνω γυμναστική ,
διαβάζω , μαγειρεύω με την μαμά μου και περνώ ευχάριστα τιε ώρες μου . Επίσης
κάθε μέρα παίζω βόλεϊ στην αυλή μου , με
την μαμά μου και τον μπαμπά μου ή παίζουμε επιτραπέζια .
Το φετινό Πάσχα ήταν ένα διαφορετικό , αλλά εξίσου όμορφο
Πάσχ. Το βράδυ της Ανάστασης φάγαμε την κλασική μαγειρίτσα και την Κυριακή του
Πάσχα ψήσαμε στις αυλές μας και οι
γείτονες μιλούσαν ο ένας στον άλλο .
Από το φετινό Πάσχα μου άρεσαν όλα, απλά θα ήθελα οι
συγγενείς και οι φίλοι μου να είναι κοντά μου .
Για το μετά σκέφτομαι να παίζω , να διασκεδάζω με τους
φίλους μου και να βγαίνω πολλές βόλτες! Το όνειρό μου είναι όλα τα παιδιά και οι μεγάλοι που έχουν τον ιό να θεραπευτούν
και επίσης να μην υπάρξουν άλλοι νεκροί .
Η ζωή μου δεν θα είναι η ίδια πιστεύω, επειδή θα πρέπει να
ακολουθούμε κάποιους κανόνες που είναι για το καλό μας, αλλά είναι λίγο
καταπιεστικοί .
Σου εύχομαι τα καλύτερα!!!!!!!!!!
Με αγάπη η φίλη σου
Κέλλυ .
Κ. Λ. - ΣΤ2
Αθήνα,6
Μαϊου 2020
Αγαπητέ μου φίλε,
εγώ βρίσκομαι κλεισμένος στο σπίτι μου για 2 μήνες και έχω
βαρεθεί το να είμαι απομονωμένος. Εγώ είμαι υγιής και το ίδιο και οι γονείς
μου. Μένω σε ένα διαμέρισμα που είναι κοντά με το σχολείο μου, μένω στον πρώτο
όροφο μιας πολυκατοικίας και από το μπαλκόνι μου μπορώ να δω το σχολείο μου. Τα
πράγματα στην Ελλάδα ήταν εύκολα αλλά μετά έγιναν δύσκολα με το σχολαστικό πλύσιμο. Εγώ ήμουν στο σχολείο
και έπαιζα με τους φίλους μου και την επόμενη μέρα έκλεισαν τα σχολεία. Οι πρώτες μέρες της καραντίνας ήταν τέλειες! Μόνο παιχνίδι και φαγητό και ξάπλα.
Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν πολλοί νεκροί όπως στην Ιταλία αλλά υπάρχουν πολλά
κρούσματα. Στην Ελλάδα λένε πως θα ανοίξουν
την 1 Ιουνίου όλα τα δημοτικά . Εμείς κάνουμε τις ασκήσεις μέσω των υπολογιστών
μας. Δεν μπορώ να μιλάω και να παίζω με τους φίλους μου
και να μαθαίνω καινούργια πράγματα από τον δάσκαλό μας. Δεν έχω κατοικίδιο
αλλά κάνω τις ασκήσεις που μας στέλνει ο
δάσκαλος μας μετά παίζω στον υπολογιστή μου και κάποιες φορές παίζω με τον
μικρό μου αδερφό και με τον πατέρα μου διάφορα παιχνίδια στο μεγάλο μας
μπαλκόνι. Το φετινό Πάσχα ήταν πολύ διασκεδαστικό και διαφορετικό από το περσινό έφαγα κρέας ψητό στον φούρνο και όχι στην σούβλα και δεν πήγαμε στην εκκλησία και ανάψαμε μόνοι μας τις
λαμπάδες μας και αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν πως βλέπαμε τα πυροτεχνήματα
στα σπίτια μας και ήταν πολύ ωραία . Εγώ φαντάζομαι
πως θα κάνουμε μάθημα και δεν θα τρέχουμε και θα παίζουμε και θα φοράμε μάσκες και γάντια και θα κρατάμε τις αποστάσεις και δεν θα αγκαλιάζουμε τους φίλους μας και δεν θα κάνουμε χειραψίες μαζί τους. Ανυπομονώ να μου πεις τα
νέα σου!!! Σου εύχομαι να είσαι καλά και υγιέστατος το ίδιο
και οι γονείς σου!!!
Με αγάπη,
ο
φίλος σου
Άγγελος
Α. Χ. - ΣΤ2
Κορυδαλλός, 5 Μαϊου 2020
Αγαπημένε μου φίλε Τζουζέπε,
Έλαβα το γράμμα σου μόλις χθες. Με τις δεδομένες συνθήκες
έφτασε πολύ γρήγορα. Δε συμφωνείς;
Κι εγώ από τις 10 Μαρτίου βρίσκομαι κλεισμένος στο σπίτι μου.
Ευτυχώς, όλοι στην οικογένεια είμαστε καλά!
Μου γράφεις ότι εσύ βλέπεις την πλατεία του Αγίου Πέτρου από
το μπαλκόνι σου. Εγώ πάλι μένω σε μονοκατοικία, οπότε δεν έχω κάποια θέα. Το
μόνο που βλέπω είναι οι τσιμεντένιοι τοίχοι των διπλανών και των απέναντι κι
έτσι ξέρω πότε βάζει μπουγάδα η διπλανή! ( χα, χα, χα!).
Με το που εμφανίστηκε στην Ελλάδα το πρώτο κρούσμα, μπήκαμε κι
εμείς σε καραντίνα. Θυμάμαι η τελευταία ημέρα που πήγαμε σχολείο, ήταν Τρίτη.
Μόλις ανακοίνωσαν πως κλείνουν τα σχολεία, εκεί να δεις χαρές και πανηγύρια!!!
Μόλις έκλεισαν και τα φροντιστήρια… Εκεί να δεις γλέντια!
Κάθε πρωί ξυπνούσα μετά τις 12:00, έτρωγα μεσημεριανό
κατευθείαν και όλη μέρα έλιωνα στον καναπέ!!!
Ευτυχώς εδώ στην Ελλάδα τα πράγματα κύλησαν ομαλά. Η κυβέρνηση
πήρε γρήγορα μέτρα, κλείνοντας όλα τα μαγαζιά και τις επιχειρήσεις, οπότε δεν
είχαμε πολλά κρούσματα και θανάτους. Βλέπαμε από την τηλεόραση τους θανάτους στις
άλλες χώρες και μάτωνε η καρδιά μας. Όλοι λυπόμασταν για τους ανθρώπους και
φοβόμασταν για τα χειρότερα. Πόσο φοβήθηκα για σένα φίλε μου Τζουζέπε!!!
Εμείς τώρα αρχίζουμε να βγαίνουμε από την καραντίνα. Οι
μεγαλύτερες τάξεις των σχολείων αρχίζουν ξανά μαθήματα από την άλλη εβδομάδα. Τα
δημοτικά δεν θα ανοίξουν ακόμα. Ίσως ανοίξουμε τον άλλο μήνα. Οι μεγαλύτερες τάξεις
που θα πάνε τώρα, θα χωριστούν σε δύο βάρδιες και θα κάνουν λιγότερες ώρες
μάθημα. Οι μάσκες δεν θα είναι υποχρεωτικές αλλά θα πρέπει να υπάρχουν
αντισηπτικά και να υπάρχει ένα μέτρο απόσταση μεταξύ τους. Δύσκολα τα πράγματα!
Εμείς φίλε μου Τζουζέπε, δεν κάνουμε μαθήματα. Ο δάσκαλός μας,
μας στέλνει υλικό μέσω mail. Δε λέω!
Πλάκα έχει κι αυτό!
Εξακολουθώ να ξυπνάω την ίδια ώρα, κάνω κάποια εργασία από
αυτές που μας έχει στείλει ο δάσκαλος, παίζω και βλέπω βίντεο στο κινητό μου
και παίζω με τον σκύλο μου τον Τζακ στην αυλή.
Αυτό που μου έχει λείψει περισσότερο είναι οι προπονήσεις μου στο mai tai.Βέβαια κάνω και μόνος μου γυμναστική αλλά
δεν είναι το ίδιο.
Ο φετινός εορτασμός του Πάσχα ήταν ο ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ της ζωής μου!
Δε μου άρεσε τίποτα! Λόγω των μέτρων, δεν πήγαμε στο χωριό και δεν ψήσαμε αρνί
στη σούβλα! Βέβαια θα μου πεις, έχω πολλά χρόνια μπροστά μου να το κάνω αυτό!
Ας ελπίσουμε φίλε Τζουζέπε, αυτή η περιπέτεια που έζησε όλος ο
πλανήτης να τελειώσει το συντομότερο δυνατό. Να βρεθούν γρήγορα το φάρμακο και
το εμβόλιο και οι άνθρωποι να πλησιάσουν
πάλι ο ένας τον άλλο.
Εύχομαι κάποιο καλοκαίρι ( αν όχι αυτό) να φιλοξενήσω στο
σπίτι μου εσένα και την οικογένειά σου και να κολυμπήσουμε μαζί στα καταγάλανα
νερά των θαλασσών μας!
Περιμένω γρήγορα νέα σου!
Με αγάπη,
Ο φίλος σου Γρηγόρης
Κορυδαλλός, 10 Μαϊου 2020
Αγαπημένε μου φίλε,
Έλαβα το γράμμα σου. Εγώ και η οικογένειά μου είμαστε υγιείς
και είμαι χαρούμενος που είστε κι εσείς.
Είμαστε στην καραντίνα από τις 10 Μαρτίου. Τότε έκλεισαν τα
σχολεία και τα μαγαζιά και οι άνθρωποι έμειναν σπίτι. Για να βγουν έξω έπρεπε
να στείλουν μήνυμα. Εγώ μένω στον Κορυδαλλό, σε μια πολυκατοικία με τους γονείς
μου και τα αδέρφια μου. Δεν βγαίνω στο μπαλκόνι μου γιατί δεν έχει όμορφη θέα.
Ο λόγος που μας βάλανε σε καραντίνα, ήταν ότι αυξάνονταν τα κρούσματα του ιού.
Τις πρώτες ημέρες καθόμουν κι έπαιζα ηλεκτρονικά παιχνίδια.
Επειδή πήραμε γρήγορα μέτρα, έχουμε λίγους θανάτους. Τα σχολεία δεν έχουν
ανοίξει ακόμα, μόνο το Λύκειο. Για να προστατευθούν τα παιδιά από τον ιό, θα
υπάρχει στις τάξεις αντισηπτικό και οι
μαθητές θα κάθονται ένας ένας στο θρανίο. Εγώ στο δημοτικό δεν κάνω μαθήματα, αλλά ο
κύριος μας στέλνει φωτοτυπίες μέσω mail.
Περάσαμε το Πάσχα παρόμοια με το δικό σας. Βγήκαμε στο
μπαλκόνι, ψάλλαμε και βλέπαμε τα πυροτεχνήματα. Είχαμε ανοικτή την τηλεόραση
και ακούγαμε τον παπά να ψέλνει.
Κατά τη γνώμη μου δε νομίζω να αλλάξει κάτι στην
καθημερινότητά μας. Ελπίζω να βρεθεί το εμβόλιο για τον ιό και να μην έχουμε άλλους
θανάτους.
Το καλοκαίρι φθάνει και θα ήθελα να πάω διακοπές με την
οικογένειά μου στο χωριό μου.
Με αγάπη,
Ο φίλος σου Γιάννης.
Γ. Π. – ΣΤ2
Κορυδαλλός, 6 Μαϊου
2020
Αγαπημένε μου φίλε Τζουζέπε,
Ελπίζω αυτό το γράμμα να σε βρίσκει υγιή. Βρίσκομαι σε
καραντίνα από τις αρχές Μαρτίου, δηλαδή 45-46 ημέρες και νύχτες.
Εγώ ευτυχώς, είμαι καλύτερα από ποτέ. Δεν χρειάζεται να
ξυπνάω νωρίς, μπορώ να ξυπνάω και να διαβάζω όποτε θέλω, αν και η
καθημερινότητά μου είναι σχεδόν ίδια. Δηλαδή διαβάζω, αλλά ένα μάθημα την ημέρα
και παίζω με την αδερφή μου επίσης, όταν μένει χρόνος.
Όλοι είμαστε καλά και ελπίζουμε να επιστρέψουμε στην
καθημερινότητά μας. Γενικά, επειδή είμαστε Έλληνες, οι περισσότεροι κάνουν ό,τι
τους καπνίσει. Αλλά δεν μας πειράζει πολύ εμάς, γιατί εδώ που μένω δεν υπάρχουν
τέτοιοι πολίτες.
Εγώ μένω στον Κορυδαλλό, στην οδό Κολοκοτρώνη και μιας
και με ρωτάς, το σπίτι έχει δυο μπαλκόνια. Από το μπροστά βλέπω κάτι σπίτια και
ένα από αυτά είναι και το σπίτι ενός παλιού μου φίλου, που το όνομά του δεν
μπορώ να το αναφέρω, αλλά πριν από την καραντίνα, πηγαίναμε στο ίδιο σχολείο,
το 13ο Δημοτικό Σχολείο Κορυδαλλού. Από το πίσω όμως μπαλκόνι, βλέπω
κάτι τελείως διαφορετικό. Βλέπω το γειτονικό σπίτι όπου μένει ένα ηλικιωμένο
ζευγάρι και σαν κοιτάξω κάτω, βλέπω την αυλή μου με τον κήπο και τον σκύλο μου,
που κάποιες φορές παίζουμε μαζί.
Από ότι θυμάμαι, τις πρώτες βδομάδες δεν κάναμε
μαθήματα, οπότε κατέληξα να κοιμάμαι τις περισσότερες ώρες της μέρας, γιατί ως
γνωστόν εγώ και ο ύπνος τα πηγαίνουμε πολύ καλά!!!
Στην Ελλάδα τα πράγματα ευτυχώς κυλάνε πιο χαλαρά. Σε
εμάς ακόμα δεν έχει επιβεβαιωθεί πότε ακριβώς θα ανοίξουν τα σχολεία, όμως όταν
ανοίξουν, ελπίζω να μην κάνουμε κάτι τελείως διαφορετικό.
Ελπίζω να τελειώσει αυτό το μαρτύριο και να
επιστρέψουμε στις κανονικές μας ζωές.
Σου εύχομαι τα καλύτερα!!!
Με αγάπη,
Σταύρος.
Σ. Σ. – ΣΤ2
Αθήνα 6 Μαϊου 2020
Αγαπημένε μου φίλε,
Ελπίζω το γράμμα μου να σε βρίσκει υγιή και δυνατό. Βρίσκομαι
κλεισμένος μέσα στο σπίτι μου. Είμαι περίπου δύο μήνες μέσα στο σπίτι μου. Θα
ήθελα να σου περιγράψω πως είναι η καθημερινότητα μου, εδώ στην Αθήνα.
Εγώ μένω σε μια πολυκατοικία που βρίσκεται στον Κορυδαλλό. Επίσης,
αν αναρωτιέσαι είμαι καλά κι εγώ και η οικογένειά μου.
Το σπίτι μου είναι αρκετά μεγάλο και βλέπω άλλες πολυκατοικίες.
Ανακοίνωσαν ότι πρέπει να μείνουμε στο σπίτι μας για να μην
κολλήσουμε τον ιό, εμείς και η οικογένειά μας.
Εμένα οι πρώτες μέρες της καραντίνας μου φαίνονταν λίγο
δύσκολες, γιατί δεν μπορούσα να συναντηθώ με τους φίλους μου. Την μέρα μου την
περνούσα παίζοντας βινεοπαιχνίδια και κάνοντας τα μαθήματα που μου έστελνε ο δάσκαλός
μου. Μετά μάθαμε για τα κρούσματα, δεν ήτα πολλά. Ύστερα άρχισαν να αυξάνονται
αρκετά. Θανάτους δεν έχουμε πάρα πολλούς.
Με τα σχολεία δεν ξέρω τι θα γίνει. Όντως είναι αλήθεια ότι
κάποια σχολεία άνοιξαν. Εγώ νομίζω πως τα παιδιά θα είναι με μάσκες. Πιστεύω
πως θα είναι κάτι πολύ διαφορετικό. Δεν θα μας αφήνουν να ερχόμαστε σε επαφή,
και ούτε να τρέχουμε.
Εμείς τα μαθήματά μας, επίσης, τα κάνουμε από απόσταση. Ο
δάσκαλός μου μου στέλνει διάφορες εργασίες και θέματα κειμένων . τα οποία εγώ
πρέεπι να γράψω.
Από το σχολείο μου λείπει περισσότερο ότι δεν μπορώ να δω τους
φίλους μου και τους συμμαθητές μου. Κάτι που έκανε συχνά στο σχολείο ήταν να
παίζω με τους φίλους μου.
Η μέρα μου είναι σχεδόν ίδια με τη δικιά σου. Σηκώνομαι το
πρωί, πλένομαι, τρώω πρωινό και μετά κάθομαι και κάνω τα μαθήματά μου. όχι, δεν
έχω κατοικίδιο. Από παιχνίδια, έχω επιτραπέζια και ηλεκτρονικό υπολογιστή. Παίζω
σχεδόν με ότι έχω. Επίσης, έχω μια αυλή αλλά επειδή δεν έχει πολύ χώρο, δεν
κάνω κάτι εκεί.
Το Πάσχα εγώ πέρασα ωραία, δεν έκανα κάτι διαφορετικό. Αυτό
που μου έκανε πιο πολύ εντύπωση, είναι ότι έλεγαν να μην ήμαστε πολλά άτομα
στον ίδιο χώρο και οι παπάδες ήτα πολύ κοντά ο ένας από τον άλλο.
Εγώ το πρώτο πράγμα που θα κάνω, όταν τελειώσει όλο αυτό, θα πάω να συναντήσω τους φίλους μου. Η
ζωή μου νομίζω πως δεν θα αλλάξει πολύ μετά από όλο αυτό που γίνεται τώρα.
Με αγάπη,
Ο φίλος σου Αλέξανδρος.
Αθήνα, 9 Μαϊου 2020
Αγαπημένη μου φίλη,
Χαίρομαι που είσαι υγιής! Κι
εγώ είμαι καλά, όπως και οι γονείς μου. Είμαστε αποκλεισμένοι στο σπίτι μας δύο
μήνες. Ευτυχώς είμαστε όλοι καλά, γιατί φυλασσόμαστε καλά.
Μένω σε μια συνοικία της
Αθήνας που λέγεται Κορυδαλλός. Το σπίτι μου είναι μονοκατοικία, είναι πολύ
όμορφο και από το παράθυρό μου βλέπω το γυμνάσιο που θα πάω του χρόνου.
Στην αρχή βλέπαμε στις
ειδήσεις τα δυσάρεστα νέα από την Κίνα, αλλά δεν πιστέψαμε ότι ο ιός θα έρθει
στην Ελλάδα και το αγνοήσαμε. Μετά τα πράγματα χειροτέρεψαν και ο ιός
μεταδόθηκε σε πολλές χώρες. Οπότε έφτασε και στην Ελλάδα κι έτσι μπήκαμε κι
εμείς σε καραντίνα.
Τις πρώτες μέρες μου φαινόταν
παράξενο. Μετά το συνήθισα και περνούσα τον χρόνο μου με διάφορα παιχνίδια. Η
αλήθεια είναι ότι όλοι χρειαζόμασταν ξεκούραση!
Στην Ελλάδα τα κρούσματα ήταν
ελάχιστα σε σχέση με την Ιταλία. Όπως και οι θάνατοι. Μέχρι στιγμής έχουμε
φτάσει τους 151 νεκρούς. Θεωρώ ότι μας έσωσε το ότι πήραμε πολύ γρήγορα τα
μέτρα.
Τα σχολεία δεν έχουν ανοίξει όλα
ακόμα. Άνοιξαν τα λύκεια και θα ανοίξουν και τα γυμνάσια. Για τα δημοτικά
προτείνουν να ανοίξουν την 1η Ιουνίου μέχρι το τέλος του μήνα, αλλά δεν είναι
ακόμα σίγουρο. Τα μέτρα είναι πολλά για τους μαθητές. Λένε να πηγαίνουν μισά -
μισά τα παιδιά στο σχολεία, παντού θα υπάρχουν αντισηπτικά για τα χέρια, στα
διαλείμματα τα παιδιά θα βγαίνουν μισά - μισά στο προαύλιο και τα θρανία θα
έχουν μεγάλη απόσταση μεταξύ τους. Πιστεύω ότι αν ανοίξουν τα σχολεία θα είναι
παράξενη η αίσθηση και νομίζω ότι θα δυσκολευτούμε πολύ.
Αυτό το διάστημα ο δάσκαλος
μας στέλνει επαναλήψεις και εργασίες, τις οποίες ονομάζουμε “αποστολές”, μέσω
e-mail. Γαλλικά και αγγλικά κάνουμε μέσω της σχολικής πλατφόρμας. Από το
σχολείο μου λείπουν περισσότερο οι συμμαθητές μου, γιατί είμαστε πολλά χρόνια
μαζί, μια ομάδα, και θέλω να τους ξαναδώ όλους. Επίσης μου λείπει πολύ ο
δάσκαλός μου, γιατί είναι ο καλύτερος, τον αγαπάμε όλοι, όπως κι εκείνος μας
αγαπάει και μας κάνει να γελάμε. Αυτό που έκανα στο σχολείο και τώρα δεν μπορώ
να κάνω, είναι η παράδοση νέων μαθημάτων και η ομαδικότητα της τάξης μας.
Κάθε μέρα ξυπνάω το πρωί,
τρώω πρωινό και παρακολουθώ το εκπαιδευτικό πρόγραμμα στην τηλεόραση. Μετά κάνω
εργασίες ή επαναλήψεις που μας έχει προτείνει ο δάσκαλος. Μετά τρώω
μεσημεριανό. Μετά θα μιλήσω λίγο με τις φίλες μου ή μπορεί να παίξω κάτι μόνη
μου, μιας κι εγώ δεν έχω αδέρφια. Αργότερα μπορεί να κάνω κάποια εργασία ή να
ζωγραφίσω, αφού κι εμένα είναι μια από τις αγαπημένες μου ασχολίες. Σίγουρα
μετά θα ανέβω στον επάνω όροφο για να κάνω γυμναστική. Τις τελευταίες μέρες που
χαλάρωσαν τα μέτρα, μπορώ να βγαίνω από το σπίτι και να κάνω ποδήλατο στον
πεζόδρομο. Πάντα κάτι βρίσκω να κάνω! Έχω ένα σκυλάκι την Τσίχη και μια
νεροχελώνα την Γκρίνη στην αυλή του σπιτιού μου. Παίζω πολύ μαζί τους, επειδή
γενικά μου αρέσουν πολύ τα ζώα. Έχω διάφορα επιτραπέζια, αλλά κατασκευάζω πολλά
δικά μου αυτοσχέδια παιχνίδια.
Φέτος το Πάσχα ήταν
διαφορετικό από όλα τα άλλα. Δε μου άρεσε που δεν πήγα στο χωριό μου, για την
περιφορά του επιτάφιου και για την Ανάσταση. Δε μου άρεσε που δεν ψήσαμε όλοι
μαζί. Αλλά δεν πειράζει. Είμαι σίγουρη ότι του χρόνου θα περάσουμε το καλύτερο
Πάσχα της ζωής μας!!
Το όνειρό μου είναι να τρέξω,
να παίξω, να γελάσω και να διασκεδάσω με τους φίλους μου. Θα ήθελα να είμαι στη
θάλασσα όλη μέρα και να κολυμπάω! Θέλω να είμαι ελεύθερη! Υγιής! Δεν ξέρω πώς
θα είμαστε όλοι μετά, αλλά ελπίζω να είμαστε όλοι καλά και δυνατοί!
Περιμένω το επόμενο γράμμα σου!
Με πολλή αγάπη
Ανατολή
Α. Μ. - ΣΤ2
Νίκαια, 18/5/2020
Αγαπημένη μου φίλη,
Ελπίζω κι εσύ να είσαι υγιέστατη και δυνατή! Αν νομίζεις πως
οι ζωές μας είναι τελείως διαφορετικές αυτήν την περίοδο, κάνεις ένα τεράστιο
λάθος!
Ακόμη, για να απαντήσω στην ερώτησή σου, είμαι κλεισμένη στο διαμέρισμά
μου, περίπου από τις 15 Μαρτίου. Θα έλεγα πως δεν έχουμε και μεγάλη διαφορά,
σωστά; Τώρα, το μόνο που κάνουμε είναι να μένουμε στο σπίτι, προσπαθώντας να
μην επιτρέψουμε σε αυτόν τον ιό να εισέλθει στον οργανισμό μας!
Βέβαια, οι γονείς μου είναι στη δουλειά, διότι έχουν φούρνο
και όπως γνωρίζεις τα καταστήματα με τρόφιμα δεν κλείνουν, επειδή αν γινόταν
αυτό δεν θα είχαμε τι να φάμε! Ευτυχώς, είμαστε όλοι καλά και ευχόμαστε να
συνεχίσουμε κατά αυτόν τον τρόπο.
Εγώ είμαι από την Αθήνα και συγκεκριμένα μένω στην οδό
Πλατάνων στη Νίκαια. Αν βγεις στο μπαλκόνι μου, αντικρίζεις από την αριστερή
μεριά κάποια βουνά και πολυκατοικίες, ενώ από την δεξιά πλευρά αυτήν την γιγάντια
και πολύχρωμη ρόδα του Λούνα – Παρκ. Ωστόσο, από την μπροστινή πλευρά, δεν υπάρχει
και κάτι το εξωπραγματικό, μια έκθεση αυτοκινήτων και συνεχίζει με
πολυκατοικίες, πολυκατοικίες… Πριν το ξεχάσω, εγώ μένω στον τρίτο όροφο
μιας πολυκατοικίας, η οποία έχει τρεις
ορόφους και στο ισόγειο βρίσκεται ο φούρνος των γονιών μου.
Τα πράγματα στην Ελλάδα, είναι όπως τα χαρακτήρισες εσύ… Ένας
εφιάλτης! Πώς έγινε, ε; Λοιπόν, εκεί που ήμασταν μια χαρά κι ωραία, ξαφνικά
«ήρθαν και μας είπαν» να κλειστούμε στα σπίτια μας και το χειρότερο είναι, πως
ούτε καν μας ενημέρωσαν ( έστω μια μέρα
πριν), ώστε να χαιρετήσουμε τους φίλους και τους συγγενείς μας!
Τις πρώτες ημέρες της καραντίνας, πετούσα στα σύννεφα!!!
Ένιωθα λες και ζούσα σε όνειρο!!! Σκεφτόμουν πως θα ήμαστε όλη
την ημέρα μέσα και θα ξεκουραζόμαστε! Τη μέρα μου την περνούσα όπως κι εσύ.:
ξάπλα, παιχνίδι, φαγητό!
Στην Ελλάδα κι εμείς είχαμε και έχουμε ακόμη κρούσματα και
νεκρούς, αλλά όχι τόσα όσα στην Ιταλία!
Τα σχολεία έχουν ανοίξει, εκτός από τα δημοτικά, όμως. Βέβαια
για να χρησιμοποιήσουμε μια αίθουσα πρέπει να βάζουμε αντισηπτικό και να κρατάμε
τις αποστάσεις μας. Πιστεύω πως τα
δημοτικά σχολεία, δεν θα ανοίξουν μετά την καραντίνα, γιατί θα πρέπει να
απολυμάνουν τις τάξεις!
Και εμείς, βέβαια, κάνουμε μάθημα από απόσταση, δηλαδή οι
καθηγητές μας στέλνουν ασκήσεις πάνω σε κεφάλαια που έχουμε διδαχτεί και μόλις
τις κάνουμε τις στέλνουμε με email! Μου
λείπουν πάρα πολύ οι συμμαθητές μου όπως και οι καθηγητές! Μου λείπουν όλες αυτές οι ωραίες στιγμές που
παίζαμε και μιλάγαμε όλοι μαζί… τώρα δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα από αυτά!
Οι μέρες και ο καιρός περνάνε αλλά δυστυχώς τίποτα δεν
αλλάζει... Τώρα η καθημερινότητά μου είναι: όταν ξυπνήσω, τρώω πρωινό και τρέχω
να βοηθήσω τους γονείς μου στην δουλειά. Κατά τις 12:00 , μπορεί να βγω και να
πάω μια βόλτα με τον αδερφό μου. Ύστερα πάω σπίτι για να ακούσω λίγη μουσική
πριν πάω για ισπανικά, μέσω skype. Στο
σπίτι έχω αναπτύξει το χορό και την ζωγραφική. Ακόμη, έχω μια γατούλα την οποία
λένε Μελίνα! Κατά το απογευματάκι,
αρχίζω και τη δουλειά του σχολείου!
Το Πάσχα μου έκανε εντύπωση πως αντί να πάμε στην πλατεία της
περιοχής, μείναμε μέσα στο σπίτι μας, βλέποντας στην τηλεόραση τον ιερέα μόνο
του στην εκκλησία να ψάλλει!
Το Πάσχα μου το πέρασα στην ταράτσα της πολυκατοικίας, όπου
ψήσαμε οικογενειακά.
Πολλές φορές, όταν μένω μόνη μου στο σπίτι, σκέφτομαι για τη
μέρα που θα τελειώσει πια αυτή η καραντίνα! Αρχίζω να σκέφτομαι, ότι μόλις
τελειώσει η καραντίνα, θα πάω με τους φίλους μου έξω να μιλήσουμε και πως όλα
θα είναι όπως πριν, αλλά το θέμα είναι, άραγε, ότι… τα πάντα θα είναι ίδια; Ή
θα υπάρχουν διάφορα μέτρα προστασίας, έτσι ώστε να είμαστε σίγουροι;
Εύχομαι τα πάντα να είναι όπως πριν!!!
Πολλά φιλιά,
Η φίλη σου Παναγιώτα
Π. Σ. - ΣΤ2
